24 Temmuz 2012 Salı

Beni büyüten süper kahramanlar


Çocukluğumdan beri süper kahramanlara olan garip saplantımdan bahsetmiş miydim? Evet o taytlı adamları ya da erkek gibi yumruk atan kadınları sokaktaki kravatlı insanlardan daha çok ciddiye aldığımı, dizi, film ne olursa olsun içinde kahraman varsa 50 kez izlediğimden bahsetmedim sanırım. Geçenlerde 11 saatlik uzun bir uçuşta iki Iron man, bir Thor, bir Captain America ve bir de Batman izleyip bir de üstüne bu aralar sürekli kahramanlarımdan bahsedince ben ne zamandır her kız gibi aman romantik olsun benim olsun demeyip taytlı adamların insanları korumalarını izliyorum diye sormuştum kendi kendime (şu aralar en çok kendimle muhataptım da ;)) ve hatırlayamamıştım.. Biraz önce internette dolanırken koyu yeşil, dar kot giyen bir kadın gördüm. Ve kıkırdayarak yazmaya karar verdim..

Benim ilk kahramanım Robin Hood’du. Onunla nerden geldiğini hatırlamadığım bir kaset sayesinde tanışmıştık. Ne zaman abimle canımız sıkılsa anneme yalvar yakar açtırırdık kaseti. Ön müzikte iki popo sallar sonra tv’nin dibinde ilk kez izliyormuşuz gibi Robin Hood’un yardımlarını izlerdik. Bahsettiğimiz çizgi film öyle bir zamandan kalmaydı ki Robin’in oku gösterdiği sahne ve okun bir yere saplandığı sahne arasında bağ bile yoktu. Ama olsun. Çizgi film kahramanım Robin’im insanları kurtarıyordu. Bunun için 3D teknolojisine de gerek yoktu..

Robin’in insanları kurtarışı benim gözümde onu doğa dışı yapmıştı bile. Ok atıyor,  kalelere giriyor, bir yumrukla 5 adam deviriyordu. Tamam o zamanlar bunu Cüneyt Arkın’da yapıyordu ama çizgi filmden beter oynadığı için gönlümün tacını ben Robin’e vermeyi tercih etmiştim. İyi ki de öyle yapmışım..

Etrafta görmediğim şeylerin ilgimi çekmesi böyle başladı sanırım. Ama asıl dönüm noktam ilkokulda show tv’de yayınlanan bir diziydi. Çocuklar için doğaüstü olayların anlatıldığı saçma sapan bir diziydi. Zaten garip rüyalar görüp abisinin yanına geceleri sokulup onu da kendisini de (güya tabi)  korumaya çalışan bir çocuktum. Üstüne bir de bu diziyle doğaüstü bir dünya karşıma sunulmuştu. Ben bu dünyadan ne kadar korksam da, geceleri abimin yanına gidişlerim sıklaşsa da, merakla açıyordum kapılarını her seferinde. Dizilerde gördüğüm kahramanlar gibi rüyalarımda kötülerle savaşıp onları her seferinde yeniyordum. Sonradan Buffy the Vampire Slayer başladı. Dizi haftalık mıydı yoksa günlük mü hatırlamıyorum. Tek hatırladığım yayın saatinden önce kalbimin durcak gibi oluşuydu. Hayatıma yeni canavarlar geliyordu ve ben onlardan korksam da onları yeneceğimi biliyordum. Bazen bölümler hüsranla sona eriyordu ama bir sonraki bölüme inancım hep devam ediyordu. Sonra Buffy sapıtıp Spencer diye bir vampire aşık olup gözümden düştü tabii, ama beni etkileyecek kadar izlemiştim diziyi.. Artık çok geçti.. 

Bu furya böyle devam etti.. Vampirler, Cadılar, Büyücüler, genetiği değiştirilmiş insanlar, başka alemlerden dünyamıza gönderilmişler, mitolojik tanrılar… Hepsinin teması aynıydı aslında. Biz farkında değildik ama bizi koruyorlardı. Hem de hayatları pahasına. Düşündüğümde o günlerden bu günlere hiç değişmemişim. Hayata karşı duruşum değişmiş belki ama inancım hala aynı.. .Farkında olmadığımız bir süper kahramanın olduğuna, bizi koruduğuna inanmak… Ne kadar güzel.. Ne kadar huzur verici aslında.


Ve sizin gözünüzde onlar..

Aslında beni büyüten kahramanlar..  








5 yorum:

  1. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  2. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  3. Mimlenmek nedir Allah aşkına?? Tamam burdan cvp veriyorum sana..

    1. Robin Hood (video kasediydi, 50 kez fln heyecanla izledim), Transformers, Rugrats (yine olsun yine izleriimm!), bi tane dahaaaa o da Beverly Hills:) Bi tanecik daha hakkım varsa o da Snoopy :) Çizgi film seviyorum napıım :)
    2. Neden bilmiyorum ama Spongebob'ı bir türlü sevemedim.
    3. Çizgi film karakterine değil ama Buffy'deki Angel'a özel hislerim vardı :) Hala var sanırım :)) Vampir dedin mi bi durcaksın zaten..
    4. Wonder woman olsam fena olmazdı.
    5. Superman hık demiş burnumdan düşmüş diyebilirim :))
    6. Seve seve izliyor, herkese öneriyorum. En son çizmeli kediyi izledim sanırım. Eve geldiğimde yemek yerken akasya durağına bakıcağıma cnbc-e çizgi film kuşağında çılgın ahır hayvanlarını izliyorum. Hem daha komikler hem de daha zeki.
    Yaşasın çizgi film izlemek diyor, iyi günler diliyorum :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu yorum yazar tarafından silindi.

      Sil
    2. Açıklama bile gelmiş :) Teşekkürler Sonsuz yorum yapabilen insan :)))

      Sil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...