İş Hayatı - Vol. II

Ahhh Ahhh.. (Dertleşme yazısına da böyle bir giriş yakışırdı;)))

Şaka bir yana hayat ve bizim hayata karşı verdiğimiz tepkiler cidden çok garip. Yani hiç beklemediğiniz anlarda size öyle güzel sürprizler sunabiliyor ki.. Eğer siz kararsızsanız bu güzel sürprizler aniden karşınızda belirdiğinde ":D" yapmak varken, ":s" yapabiliyorsunuz. Düşünün bir, demek ki o kadar temiz istemişsiniz ki hemencik önünüze serilmiş istekleriniz. Peki madem istekler önünüzde neden hala bir "????" içindesiniz? (kendimle mesafeliyim bu aralar, sizli bizliyiz;))

Daha önceden bahsetmiştim.  Onca sıkıntılı zamandan sonra bazı şeyleri değiştirmeye karar verip, iş görüşmelerine başlamıştım, hatta bir hafta içerisinde 3 tane görüşme yapmıştım. Hepsi bir ay içersinde durumunuz belli olur demişti. Ben de kafadan bir ayım var diye takılıyordum etrafta. Ben ne zaman yaysam, şişştt pişştt toparlan diye dürter zaten birileri. Aynı şey bu sefer de oldu tabii.. Daha bir hafta bile geçmeden iş görüşmelerinden haberler gelmeye başladı! En çok beğendiğim firma Şubat 15 civarı hbr veririz demesine rağmen geçen hafta pazartesi aradı, gel salı görüşelim dedi! :) İlk görüşmeden çıktığımda, hem gıda işinde oldukları için, hem yurt dışı seyehatlerine sürekli çıktıkları için, hem de Alsancak'ta çok düzgün bir plazada oldukları için içime çok sinmişti firma. Kesin ikinci, üçüncü, dördüncü görüşme olur 15 Şubata kadar diye yine yayıla yayıla gittim görüşmeye. 1 saat sonra el sıkışılıp "ee hayırlı olsun, hadi bir de vize için görüşelim, çıkarsa ikinci haftanda fuara birlikte gideriz" denmez mi?? İşte o an hayata bir dur diyip, stop tuşunda saatlerce ne yapıyorum ben diye düşünmem gerekiyormuş gibi hissettim. Yani 4,5 yıl bir yerde çalış, o kadar emek ver, her şeyini bil firmanın sonra ondan ayrılıp yeni bir düzene gir.. Yenilik iyidir kesinlikle ama işte alışkanlıkları da bırakmak zor değil mi? İşin en garip yani, burada yapılan "haydii hayırlı olsuun" konuşmasından bir güncük sonra ikinci en umutlu olduğum firma aradı :s Zaten kafam hiiçç karışık değildi ya, iyi oldu valla ikinci firmanın araması. Birine evet dedikten sonra şartlarını bile duymak istemedim, sadece kibarca ben başka bir teklife evet dedim diyebildim. Şimdi yazıp, okuyunca "aneemm artis midir nedir? Bu kadar işsiz insan varken ayıp ayııpp" diyebilirsiniz, haklısınız ama hayatınıza yön veriyorsunuz ve ister istemez kafanız karışıyor. Yani şöyle düşünün ya bu iş yerinden ayrılınca, aradığım şeyi bulamazsam, ya mutlu olmazsam korkusu vardı işte. :s

Neyse ben anladım ki bir işten ayrılmadan, diğerine geçmek sandığım kadar kolay değilmiş. İşleri aktarmak maktarmak faso fiso. İsterseniz 24 saatlik yoğun program yapın, o işler illaki sizi diğer iş yerinde bulur. Sorun olan, yıllardır gözünüzün içine bakan patronlara o durumu anlatmak.. Anlatırken hüngür hüngür de ağlamak :) Zerre gurur duymuyorum o halimden. Güya Devil Wears Prada olucam, ama acıların çocuğu Emrah modunun bir tık üstü duygulara sahibim. Hoş yıllarca yaşanan, hele ki ilk iş yerinde yaşanan onca şeyden sonra bir iki göz yaşı dökmeden de bu konuşma yapılmazdı diyim de birazcık haklı çıkarıyım kendimi :)

Kafam karışmış olabilir, biraz korkmuş olabilirim, ama nedense geleceğin geçmişten biinn kat daha iyi olacağını düşünüyorum! Haftaya pazartesi iş yerinden ayrılıp, salı günü yeni iş yerimde işe başlayacağım.. Bu arada fırsat bu fırsat diyip sürekli hapşıran, öksüren ailemin yanına geldim. Onları iyileştireceğim diye limon sıkmaktan ellerimin rengi de attı :)) Sonuç olarak hayat aslında çok güzel! Kafamız ne kadar karışırsa karışsın.. Bir şekilde yolunuz çiziliyor.. Ve her şey istediğiniz gibi oluyor. Tabii ki hak ediyorsanız;)

Bu arada yayım yayım yayılırken, mimlenmiştim. Bu sefer yorum olarak değil güzel güzel sorulara cevap verelim değil mi?

ŞU AN acil arama listemde iri yarı bir adamım olsa da "oğlum git şunu evire çevire döv" diyebilsem ÇOK SEVİNİRDİM. (olsa sevinirim diyorum, illa ki arayıp birine bişi yaptırcağım anlamına gelmiyor bu :)))

ŞİMDİ Bangkok'da OLMAK VARDI. (Bir kez gittim ve keşke orda yaşasam dedim. Hem de sırf insanları için.)

NEREDE O ESKİ GÜNLER
Hakkatten nerde o eski günler? İnsanlar heepp aynı. Siz değişiyorsunuz, daha çok görüyorsunuz sanki. Biri bişey yapınca unutamıyor, güvenemiyorsunuz. Öyle bir zaman geliyor ki yeni tanıdığın insan, çook eskiden beri tanıdığın bir insandan daha değerli olabiliyor. Ne yalan söyliyim öyle..

NELERİ ÖZLÜYORUM

Üniversitede kampüs bahçesince mitolojik tanrıların heykelleri vardı. Benim elimde kameram, arkadaşlarım salak salak heykellerle konuşur, dertleşir sinirlenince burunlarını koparmaya çalışırlardı. Ben de 7 /24 onları çekerdim. Şimdi kıyamadığım o kadaaarr video var ki :) Hayat hem ciddiydi, hem de komik.. O her şeye güldüğümüz, günler çok güzeldi.

ÇOK SEVERİM

Güçlü, gerçek, özür dilemekten korkmayan insanları.. Yüzüm düştüğünde düşünmeden kalkıp yanıma gelip sıkı sıkı sarılabilecek kadar beni anlayan ve kendine güvenen insanları. Dağlarda, tepelerde kaybolmayı. Ayağın toprağa basmasını. Bi de Çilek, kayısı ve kızılcık marmelatını. Hayvanları, ama özellikle köpek ve atları.. Çok şeyi seviyorum, daha bahsedebilirim :)

NEFRET EDERİM

Kendini bi ..k sanan balon insanlardan! Kararsızlığımdan, beklentilerden, bir var bir yok insanlardan, yaratmadan geçen zamandan, korkmaktan.. Aaa bi de palyaçolardan. Hiç sevmem hiç..

BU GÜNLERDE "Halil Sezai - İsyeeaann" ÇOK DİNLEDİM. Şaka şaka o kadar diil :))  Buckcherry Next to you dinledim, bi de

 eşliğinde sallandım durdum :) 

ŞİMDİKİ RUH HALİM işte biraz :s, biraz :D, aniden :/ , düşününce 

>:(, ama genelde ameeenn diyip :). Kelimeler yetmiyor bu aralar, yaşasın ikonlar! :) 

Herkes sevdiği insanın yanında sevdiği yerde olsa diyoruz başlıyoruz sallanmaya ;)) 

Buket