Kaybolmanın en güzel şekli

Çok yoğunum bu aralar! ;) Her gün kavurucu sıcakların geçmesini önce sağ koltuğa sonra sol koltuğa devrilerek bekliyorum. Saat 4 gibi güneş tamam be cayır cayır yakmıcam sizi vazgeçtim der gibi sadece ısıtmaya başladığı anlarda atıyorum kendimi sahile. Üstünde bir sürü ıvır zıvırın yazılı olduğu mor şemsiyem, altımda yumuşacık turuncu havlumla kısa süreli yerleşim alanımı kuruyorum.

Tembelliğime devam etmeden önce komşularımı tanımak için bakınmaya başlıyorum. Önce 17’lik gençlerin etrafı sarmasını kınıyorum (kıskanıyorum daha dürüstçe olur), sonra 50’lık teyzelerimin bikini ve mayoyla yaptığı şovlara içimden ıslık çalıyorum (buna da zılgıt çekiyorum desem yeridir, malum ilerde Sharon Stone olma ihtimalimin %1, onlar gibi olma ihtimalim ise %99). Sonuç olarak iki sahneye de gülümseyip kitabıma dalıyorum.

Konforlu sahilimde dile benden ne dilersen diyerek çalışan çocuk yanımdan her geçişinde

“abla sen de hep okuyorsun”,

“abla oku oku nereye kadar”,

“abla bitmedi mi kitap”,

“abla yenisine mi başladın”,

“abla senin de derdin bitmez valla” demekten bıkmadı, ben de her seferinde gülümsemekten. Bunu söyleyen sadece o değil tabii. Tanıdıklarımı gördüğümde “ne iş kitap okumalar, böyle hep bir entellik falan” demeden edemiyorlar. Gören de sahilde Freud okuyorum zanneder. Sadece kendimi kaptıracağım kitapları seçip, kendimi kaptırıyorum diyelim.

Mesela geldiğimden beri msn’de tanrıyla konuşan bir imaj makerın İslamı nasıl da yeniden keşfettiğine şahit oldum. İçime döndüm, etrafıma baktım ve adamın inanılmaz derecede açıklayıcı olduğunu düşündüm. Belki de kitap din derslerinde işlenseydi yetişecek çocuklar zorunda oldukları için değil, gerçekten seçtikleri için iman ederlerdi. Mükemmel erkek Christian’ın eh işte fena değil (kıskançlık sinyalleri) Ana için vanilya kokulu bir ilişkide nasıl mutlu, Ana’nın Christian için sınırlarını kaldırıp tutkuyu nasıl keşfettiğine tam üç ciltte tanık oldum. Üç kitap 5 günde bittiğinde, kendimi oradan oraya atıp "bitemez, nayııırr bitemez" deme ihtiyacımı bastırdım ve Dante’nin Beatrice’le hiç yaşamadığı aşkının bir profesör ile öğrencisi arasında yaşandığını gördüm. Kemikleri sızlasın, belki o da mutlu olmuştur dedim. Pasifikte yaşanan savaş esnasında bir bungalovun nasıl yuvaya döndüğünü ve insanlardan nasıl da vazgeçilmediğini fark ettim. Günün belli saatlerinde nefret seansları olan, her dakika takip edilip izlendiğiniz bir yerde aşkın yasak, özgür düşüncenin idam nedeni olduğu bir toplumda bulundum. Durum pek tanıdık geldi, o da ayrı tabii. Ruh ikizlerinin birbirlerini bulduklarında yarattığı enerjinin depremlere, sellere, felaketlere neden olduğunu ve bu nedenle birlikte olamasalar da kalplerinin asla ayrılmadığını gördüm. Meğer Romeo ve Juliet’de ruh ikiziymiş ve yarattıkları felaketler yüzünden birleşememiş, ayrı kalmaya da dayanamayacakları için kendilerini öldürmüşler.. Şimdilerde Ayşe Kulin’le Hayal kuruyorum. O bana bir yandan hayalinin nasıl gerçek olduğunu anlatıyor, diğer yandan ne olursa olsun denemekten vazgeçmemi söylüyor.

Dediğim gibi çok yoğunum bu aralar. Bu yoğunluğumun en büyük destekçisi de hemen altımızda açılan kitapçı. Sanırım bana verilebilecek en güzel tatil hediyesi! Sahi, her köşe başı bakkal, efes bayii olmasaydı da kitapçı olsaydı acaba nasıl bir toplum olurduk. Hala herşeyi ayıplayan buna rağmen ulu orta yere sümküren bir toplum olur muyduk acaba? Sanırım bunu hiç bilemeyeceğiz..

Şimdilik büyüdüğüm bu sahil kenarında bir sürü insanla tanışıp bana en özel sırlarını vermelerine izin veriyorum. Aşklarına, yaşamlarına, üzüntülerine, kazandıklarına ortak oluyorum. Buna entellik diyenler olabilir ama benim asıl yaptığım itinayla seçtiğim hayatlarda kaybolma. Olabilirsin, yapabilirsin, yaşayabilirsin diyen farklı karakterlerin arasındayken Londra’da üşüyorum, Pasifikteki adada güneşleniyorum. Helikoptere binip, Kapadokya’da peri bacalarını izliyorum..

Bunu tekrar etmeme gerek yok ama ben yine de söyleyeyim. Ben bunların hepsini ufacık bir yerde sadece sayfaları çevirerek yapıyorum ve işte sırf bu yüzden bulduğum her fırsatta okuyorum. Kapağı açtığımda farklı dünyaların kapısını açıyorum ve içlerinde kayboluyorum.. Kaybolmanın en güzel şeklidir okumak.. Size de öneririm.. ;)) 

Huzurlu pazarlar.. 

Ps.: Meraklısına, bahsi geçen kitapların listesi; 

Tanrı’nın Doğum Günü Burak Özdemir

Grinin Elli Tonu, Karanlığın Elli Tonu, Özgürlüğün Elli Tonu   EL James

Gabriel’in Cehennemi Sylvain Reynard

1984 George Orwell

Yağmur Sonrası Sarah Jio

Sen benim Diğer Yarımsın Holly Bourne  

Hayal Ayşe Kulin