Dökülmüş yapraklar, unutulmuş plaklar.. Hepsi duvarlara! ;) - DIY

DIY dediğime bakmayın, amacım nasıl yapıldığını anlatmak değil de etrafınızdakilerle neler neler yapabileceğinize dair fikir vermek. Eğer benim gibi kopyala yapıştır evlerden pek haz etmiyor ve evinizi daha çok size özel bir hale getirmek istiyorsanız, hele ki bunu ellerinizle yapmayı tercih ediyorsanız duvarlarınız için hoşunuza gideceğini düşündüğüm bazı fikirlerim var! ;)

Sonbaharı sevmeyenler burun kıvırabilir ama kıyafet derdinin dışında (malum mont kalın, ceket ince gelir) bence yılın en güzel zamanındayız. Her yer doğal renklerle kaplı. Ağaçlar resmen ayaklarınızın altına rengarenk yapraklarını dökerek size bu günlerin ne kadar özel olduğunu anlatıyorlar. Bu aralar onlar yüklerinden kurtuluyorlar, yenileniyorlar, hem de bunu bizler gibi yeni kıyafetler, garip saç modelleriyle değil, sokakları hiç olmadığı kadar güzel gösterecek şekilde yapıyorlar. Ben de geçenlerde yürüyüş yaparken dayanamadım yaprakların güzelliğine başladım toplamaya. Yürüyüş yapan insanların garip garip bakışları ve "kızım kaynatıp içcen mi onları, ne işe yarıyormuş ki onlar" gibi soruları eşliğinde doldurdum ceplerimi yapraklarla. Hala yaş olan yaprakları önce peçeteyle sildim, sonra kitaplarım arasında bir kaç gün beklettim. Sonunda yapraklarım kuruduğunda en sevdiğim şairleri aldım yanıma, saçtım yaprakları masama.

Özdemir Asaf'ın Mythe'ini çok daha özel zamanlar için bu şekilde saklamaya karar verdim ;) Geçtim yıllardır ajandamın cebinde duran, pek bilinmeyen ama benim en sevdiğim şiirlerden birine. Kendi kafama göre başladım yaprakları şiirime yakıştırmaya.

Mary Elizabeth Frye bu şiiri annesini kaybeden bir arkadaşının üzüntüsünü biraz olsun gidermek için yazmış. Satırlar öyle hızlı belirmiş ki kafasında, unutmamak için şiirin ilk versiyonunu kraft bir alışveriş poşetine yazmış. Arkadaşı Almanya'da vefat eden annesinin mezarının başında göz yaşı bile dökemediğine üzülürken, Şairimiz şiirinde, ona hayat ve ölüm hakkındaki hislerini de belirterek, annesi adına "ağlama, ben ölmedim" demiş. Kabul edelim sonbahar gibi hüzünlü olsa da bir o kadar umut dolu bir şiir bu ;)

Mezarımın başında durup ağlama,

Ben orada değilim, uyumuyorum.

Esen binlerce rüzgardayım ben,

Yavaşca düşen kar taneleriyim.

Yağan nazik yağmurlarım.

Olgunlaşan tahıl tarlalarıyım.

Gün doğumundaki sessizlikteyim,

Narin telaşlarındayım

Daire olmuş uçan güzel kuşların.

Geceleri parlayan yıldızlardayım.

Ben çiçeklerin tomurcuklarında,

Sessiz bir odadayım.

Şarkı söyleyen kuşlardayım,

Güzel olan herşeydeyim ben.

Mezarımın başında durup ağlama,

Ben orada değilim. Ben ölmedim.

Mary Elizabeth Frye 

Çeviren: Yazarınız ;)

Yaprakları kurutup duvarları süslemek birinci fikirdi. İkincisi annenizin ya da babanızın unutulmuş plaklarına, dergilerde bulduğunuz ve beğendiğiniz herhangi bir şeyi yapıştırmak. Farkında değilsiniz belki ama kolaj, çok uzun zamandır kafanızı çevirdiğiniz neredeyse her yerde. Resimler, tablolar, kartlar, kitap kapakları.. Bir çok şey alakasız resimlerin oluşturduğu uyumlarla çok daha güzel. Ben de yataş kataloğundan, Türk Hava yollarının reklamlarından, dergi sayfalarından duvarıma renk kattım. Hem de babamın eski Bülent Ersoy plaklarının üstüne. Evet babamın koleksiyonunda resmen Bülent Ersoy da vardı. Hem de Beatles plağının yanında. Çok yönlü karakterimin kimden geldiği belli oldu sanırım ;)

 Sonuç mu? Taa taa taa taaammm ;))

Şimdilik benden bu kadar. Duvar süslemelerinin biteceğini sanmam. Sizin de fikirleriniz varsa lütfen iletin. Gerçekten içine girip birlikte bir şeyler kesip biçebileceğimiz bir atölyemiz olmasa da online bir buluşma alanımız var. Bunun keyfini çıkaralım. Ne dersiniz? ;)

Her adımınızda size ilham verecek şeylerle karşılaşacağınız, en sevdiklerinizle olacağınız çok güzel bir hafta sonunu diliyorum.. Tabii ki müziksiz olmaz.. ;)